Kowal: Nie będę ministrem u Andrzeja Dudy
„Super Express”: – Zaskoczył pana sukces Andrzeja Dudy?
Paweł Kowal: – Już w trakcie kampanii, widząc, jak reagują ludzie na spotkaniach z Andrzejem Dudą, w jaki sposób reaguje Internet na Twitterze czy Facebooku, byłem przekonany, że wynik będzie bardzo dobry. Zaskakuje mnie trochę, że Platforma Obywatelska, mając wszelkie możliwości przeprowadzenia badań społecznych, nie wyciągnęła wniosków i nie odczytała społecznych nastrojów.
– W medialnych doniesieniach mówi się wiele o personalnych decyzjach Andrzeja Dudy, spekuluje na temat składu nowej Kancelarii Prezydenta. Pana nazwisko też często jest wymieniane w tym kontekście. Znajdzie się pan w drużynie nowej głowy państwa?
– Jestem w szeroko rozumianej drużynie prezydenta Andrzeja Dudy. Popieram go w ramach obozu zjednoczonej prawicy. Jednak to wsparcie nie oznacza od razu zaangażowania w sensie zawodowym. Mam dziś zobowiązania naukowe, związane z terminem złożenia pracy habilitacyjnej. Jako człowiek poważny nie przerywam tego, co zacząłem. Natomiast prezydentowi doradzać mogę z zewnątrz, jestem do dyspozycji. Czasem niezależny doradca może być niemniej pomocny niż etatowy urzędnik.
– A co w takim razie radziłby pan prezydentowi elektowi w kwestii polityki zagranicznej?
– Kluczowa jest odpowiedź na pytanie, po co prowadzi się politykę zagraniczną. Polityka ta nie jest zabawą staroświeckich panów w melonikach i eleganckich garniturach. Nie może też polegać na wzajemnym poklepywaniu się po plecach. W polityce zagranicznej trzeba zabiegać o realizację własnych interesów. Przede wszystkim – o budowanie dobrej relacji i współpracy z państwami Europy Środkowej, z którymi mamy zbieżne interesy.
– Kluczowe są tu relacje z Ukrainą. Politycy PO za zgrzyt uznali brak spotkania Andrzeja Dudy z Petrem Poroszenką…
– Z tego, co wiem, żadnego zgrzytu nie było. Administracja Petra Poroszenki sama zaproponowała przełożenie spotkania na inny termin. Na pewno do niego niebawem dojdzie.
– Z jednej strony nie ulega dyskusji rosyjska agresja na ten kraj, z drugiej – spora część społeczeństwa boi się wojny, mówi, by nie pomagać Ukrainie. Do tego dochodzą trudne tematy historyczne, jak zbrodnia wołyńska. Jak w tak trudnym temacie powinien odnaleźć się prezydent RP?
– Przede wszystkim powinniśmy jako kraj zadbać nie o pomaganie Ukrainie, ale o dobrą, partnerską współpracę z Ukrainą. O wspólne projekty gospodarcze, polityczne, naukowe. Wszyscy wokół zakładają, że Ukrainie się nie uda. Tymczasem my musimy mieć plan na to, co stanie się, gdy transformacja w tym kraju przebiegnie pomyślnie.
– Telegram z gratulacjami od Władimira Putina mówi o budowie konstruktywnych stosunków między Polską i Rosją. Znamy politykę rosyjskiego prezydenta. Czy deklaracje współpracy w ogóle należy traktować poważnie?
– Dyplomacja służyć ma temu, by uniknąć wojny. Jeżeli pojawia się cień szansy na porozumienie, należy próbę podjąć. Pamiętać jednak należy, że to, czy relacje z Rosją ulegną normalizacji, zależy od władz na Kremlu. Dobra wola ze strony Polski jest cały czas.
źródło: se.pl